Bisikletimle Eymir Gölü ve Bademli Patika'da Sürüş

Deniz Tokay - 13 Mart 2010

* Bu yazı, bahsi geçen mekanlara ait farklı zamanlarda çekilmiş fotoğraflar içerir.

Cumartesi günü Mayon'la birlikte Eymir'e doğru yola çıktık. Lastiklere biraz hava bastım, odometreyi sıfırladım, suları doldurdum, çantama rüzgardan korunmak için ince bir kıyafet aldım, kask ve eldiveni de kuşanınca yol için hazırdım artık. Sürüş için oldukça keyifli, güzel bir gün vardı, güneşli ve serin. Hoşdere'nin paralelinde Reşat Nuri sokaktan ağır ağır tırmanmaya başladım. Halide Nusret , Sedat Simavi, Simon Bolivar, Tagore ve Turan Güneş ile Oran TRT'ye ulaştım. Yol Hoşdereden 6 km tırmanış, toplam 8 km sürüyor. Ne zamandır mayonla yola çıkmamıştık, hamlamışım biraz :) . Zamanı çok dert etmedim, kısa molalarla ve iyi miktarda su tüketerek sürdüm.

İşin asıl keyifli kısmı bundan sonra başladı, TRT Eymir Yolu üzerinden ormana giriş yaptım ve batı yönünde Konya yolu tarafına doğru ağaçların örttüğü, içinden geçerken gökyüzünün görünmediği ağaçlı yol diye adlandırdığım :) geniş yolda sürmeye başladım, ormana düşen ışık, çam kokusu, lastiklerin "toprağı bulduk"  bağrırışları eşliğinde keyifle ilerledim. Ağaçlı yoldan sonra bazen orman içinde haritadan net olarak seçilen ana yollara  çıktım, aslında ağaçların arasındaki patikaları izlemeyi daha çok seviyorum. Böyle bir sürüş çok daha keyifli geliyor. Konya yoluna yaklaştığım noktalarda orman içinde geniş yumuşak zemin bir yolda ilerlemek zorunda kaldım, bu durum sürüşümü biraz güçleştirdi. Daha fazla uzatmayıp güney yönünde uzanan yollardan birine orman içinden geçtim, nispeten daha fazla güneş görmüş ve sertleşmişti, yine de bu noktalara kadar pek yürüyüşçüler gelmediği ve sıkça kullanılmadığı için toprak  TRT yakınları kadar sert değildi ve sürüşü yine de zor oluyordu. Bir süre bu yolda ilerledikten sonra daha önceki yürüyüşlerimizden aklımda kalan dar patikalara ulaşmak için göle, güneye doğru ilerledim. Ağaçların arasında aradığım yolu buldum,  burada Sadi Abi ile tüm öğleden sonrayı kapsayan keyifli bir yürüyüş yapmıştık, yolun diğer bölümlerini keşif için batı yönünde ilerledim, sonra bu dar yol ve zaman zaman çok dar patika halini alan rotayı doğu , kuzey doğu yönünde TRT'ye doğru katettim. İnanılmaz keyifliydi. Patika daralan bazı noktalarda badem ağaçları arasından kıvrılarak geçiyordu, badem ağaçları çiçek açmıştı ve yamaçtan gölü de seyretmek  mümkündü.

Adı bende "bademli patika" kalan bu yer meşhur düş patikaları kadar olmasa da Kızılay'dan dolmuşla 20 dakikada ulaşılabilecek şehrin kıyısında çok az kişinin bildiği bence güzel yerlerden. Buralarda dolaşırken tilki, tavşan gibi hayvanlara da rastlamak mümkün. Nefes almak için zaman zaman buralara gidiyorum, ulaşımı kolay ve fazla zaman gerektirmiyor.

Bademli patikam araçların horultusuna yakın ana yolla kesişince güneye kıvrıldım, yine yürüyüşlerden bildiğim Kırlangıç Kayası ve Bademler Köşe'sine doğru ilerledim. İlk durağım Kırlangıç Kayası oldu . Bu noktada termostan çayınızı doldurup, güzel bir sonbahar ışığında gölü seyre başlarsınız ve üzerinizden kırlangıçlar vadiye doğru çok yakın uçarlar, hemen üstünüzden yaptıkları bu dalışlarda kanatlarının hava ile temasından çıkan seslerini duymak harikadır. Bu seslere kıvrak hareketleri de eklenince izlemeye doyum olmaz. Ardı ardına hemen üstünüzden vadiye akarlar. Bu nokta vadiyi ve gölün bir kısmını görür. Acaba kırlangıçlar o hız ve dönüşte vadiyi ve gölü nasıl görüyorlar. :)

Kayaların üzerinden biraz gölü izledikten sonra, yükselerek Bademler Köşe'sine ulaştım. Burada gölü seyreden iki badem ağacı var. Manzara çok güzel. Bunlardan hemen köşedeki kayaya yakın olana sırtınızı yaslayıp çantadan bir şeyler atıştırır, gölü ve gelip geçen bulutları izlersiniz. Bu sefer öyle yapmadım. Bunu yapan başka bir ziyaretçisi vardı, selamlaştık ve eymire doğru yoluma devam ettim, hafif olmak için yanıma su dışında yiyecek bir şey almamıştım, planım acıkınca balıkçılara gitmekti. Acıkmıştım, bir şeyler atıştırıp, sırt üstü uzanıp biraz bulut seyrederek beslenmek lazımdı.

Bademler Köşesinden kıvrılarak Eymir Gölü'ne indim, Allahım bir de bu yolun çıkışı vardı, kaç tane kırlangıç gerekirdi beni çekmek için, neredeydiler şimdi. Önce kıyıya, göl kenarından biraz sürüşle de Balıkçı Büfe'ye ulaştım. Boş bir minder buldum ve kuruldum. Karnımı doyurdum, su içtim, çay içtim. Gölde bahrilerin çiftleşme ritüellerini izledim, bulutlar ve çocuklar koştu yanımdan . Sonra suları tazeleyip yola koyuldum. Hava serinlemişti ve ben de soğumuştum. Biraz daha sıkı giyindim. Kask altına bir şapka ve boynuma biraz takviye. Göle iniş noktama kadar düz yolda göl kenarında ilerledim, sıra tırmanışa gelmişti, etrafta hiç bir kırlangıç göremedim, yumuşak ama yavaş, bazen de sert ve ayakta ağır ağır tırmandım, zaman zaman mola verdim, doldurduğum suyun çoğunu tırmanırken bitirdim. Sonunda Bademli Köşe'ye ulaştım. Kuzeye yöneldim, üst yoldan patikaya bağlandım, yorgun olmama rağmen bu dar patika sürüşü beni rahatlattı . Ormanda orta noktalara yakın bir yerde hafta sonları açık bir kapı var, orada taze karışık meyve suyu sıkan teyzeden kendime bir bardak yokuşun sonu ödülü yaptırdım, meraklı bir tilki gibi plastik taburenin üstünde dört tekerlerin geçişlerini izledim yokuşun sonu ödülümü yudumladım. Sonra demirlere yaslanmış mayonu alıp TRT yönünde çıkışa doğru sürdüm. Ormandan, asfalta çıktım . 

Kavşaktan Dikmen Vadisi'ni hedefleyip düz geçtim. Geçmesem daha iyi olacakmış :). 5 dk mesafede bu kadar farklı bir ortam ve değişiklik olacağı hiç aklıma gelmezdi. Yarı yıkılmış evlerin, çöplerin, akan suların arasından geçmek zorunda kaldım. Turan Güneş'teki horultudan kaçayım derken, girdiğim yere bak. Dikmen Vadisi 3. Etap'a çıkmayı umarak ilerledim, ama yol ve çevre iyice kötüleşti. Dikmen Vadisi 3. Etapla, vadinin bu üst noktaları yaşam ve çevre olarak birbirinden çok keskin hatlarla ayrılıyor. İs kokusu ve çamur içinde ilerlerken, ilerde bir patikadan tırmanan iki köpek gördüm, beni farketmesinler diye dikkat çekmemeye çalıştım, evet farketmediler ama  tam o sırada yolun köşesinde bir evin duvarından homurtuyla bir tanesi kalktı, hemen U dönüşü ile az önce gözüme kestirdiğim bir patikadan bisikleti elde çıkardım, sürerken bu kadar gebermemiştim. Sonuna zor attım kendimi, Dikmen Sinan taraflarındaydım, çocuklara Dikmen Caddesine nasıl çıkacağımı sorup, yola devam ettim. Yolda birinden Dikmen Caddesi'ne alternatif vadiye yakın yol için tarif alınca o yönde ilerledim, akşam saatinin trafiğinden uzak hızlı bir inişle vadinin hemen yanından Polis Evi'ne, oradan Hoşdere'ye ve eve ulaştım. Son yanlış tercihim dışında çok keyifli bir sürüştü.

Mayon 39 km yol yaptığımızı söylüyor.

Eymire Gideceklere Büyük Not:

Lütfen yerlere çöp atmayın, göl kenarında araba ile dolaşırken hiç yoktan camı açın, çamlar mis gibi kokuyor, hız yapmayın, göl kenarını dört tekerde bu kadar hızlı tüketmenin anlamı yok, çukurlardan milletin üstüne su sıçratmayın, görmüyor musunuz ağaçların arasında oturmuş çayımızı yudumluyoruz, izmaritlerinizi cebinize koyup eve götürün lütfen, çimlerin arasında gereksiz lekeler olarak sırıtıyorlar, ormanda dolaşırken yanınızda küçük kişisel bir çöp torbası almak zor değildir, yumurta kabuklarınızı neden şehrin yakınında az sayıda bulunan kayalıklara bırakıyorsunuz ki , belki de kırlangıçlar o sebeple gelmedi ve bende yokuşu pedellamak zorunda kaldım . ;)

Deniz Tokay - 17 Mart 2010 - deniztokay+gmail.com
 

Haritası

İlgili Konular

Eymir Gölü Çevresinde Bisiklet Turu

Bisiklet Parkuru, 10 Km, Deniz Tokay

Eymir Gölü bisikletçilerin gözde mekanlarından birisidir. Henüz gitmediyseniz, kesin gideceksiniz :) . Ulaşım Ankara -…
devamı»

---

Corratec 2008 X-Vert Mayon Dağ Bisikleti

Bir bisiklete yakından bakış ...

Artık yuruyoruz.com'un Corratec marka X-Vert Mayon model kırmızı bir bisikleti var. İki tekerli  bu alete…
devamı»

Tasarım: Studio Martin